تنفس طرح جنگلداری مدیریت تحمیلی بر جنگل !

فریادی که گوش شنوایی ندارد و محکوم است که به گوشی نرسد

پنجشنبه و جمعه ای در اولین روز های فصل زمستان  بظاهر فارغ شده از کار ، از جنگل های حاشیه رودخانه سرد ابرود، از کلاردشت تا نمک آبرود از طرح های جنگلداری سری 9 و 8 و 7 و 5 عبور کردم  و در آستانه روز جهانی جنگل پیام واضحی دارم . ترجیح ندهید دامدار با فقرش در جنگل بماند و مدیریت علمی و فنی متوقف شود !

حدود 5 کیلومتر از این مسیر را سال ها بازدید نکرده بودم، اما درمحدوده بالاتر از جنگل بشیدره حد ارتفاعی 700 تا 950 متر  و پایین تر ازجنگل دیوو حد ارتفاعی 450 تا 40 متر در جلگه  بازدید مکرر داشتم.  این مسیر را که جنگلی که در حاشیه رودخانه باید حداقل موجودی در هکتار آن  بیش از 300 متر مکعب باشد، با عناصری پیر از گونه های  افرا - لرگ و توسکا و همراه با درختچه های ازگیل و آلوچه و خرمندی با فضاهای باز پی در پی موجودی در هکتار کمتر از 100 متر مکعب  را بازدید می کنم.

اما بازدید این 5 کیلومتر از 35 کیلومتر مسیر پیمایش برایم تأسف انگیز شد

          

چه می توان گفت  نتیجه و پی آمد شتاب غیر فنی و غیر معقول در اجرای طرح خروج  دام از جنگل که برخلاف برنامه زمانی و مکانی جنگلداری به اجرا در آمد نباید جز این باشد که دامدار واقعی در جنگل بدلیل ناتوانی در اخذ حقوق ارتفاقی بماند و کسانیکه صاحب مشاغل و حرف غیر دامداری بودند قبل از دامداران موجود با گرفتن حق ارتفاق بصورت زمین و فروش آن سد مانع اجرای طرح گردند

کسی هست از تصمیم گیران فعلی سئوال کند، آقا پاک کردن صورت مسئله حل مسئله نیست !

تنفس طرح جنگلداری مرگ تدریجی و خاموش جنگل است که حتی به توقف اقدامات حفاظتی و حمایتی مبتنی بر علم و فن منتهی می شود.

تصمیم سازانی که تنفس طرح جنگلداری را دیکته می کنند، بدانند هیچگاه قادر به اجرای تنفس بهره برداری عرفی و محلی نخواهند بود و هرگز در مورد قاچاق چوب نیز قادر به کنترل نخواهند شد.

آنها حداقل فرصت نکردند دو جنگل در کنار هم را مقایسه کنند.

کسانیکه حفاظت فیزیکی را با گسیل نیرو تعریف و ترویج می کنند بدانند سازمان آنها در چارچوب قوانین بالادستی قادر به جذب نیروی متخصص نخواهد شد و اگر چنین فرصتی نیز بوجود اید اقدامی برخلاف سیاست های کلی نظام و اصل 44  را به اجرا می گذارند و در برونسپاری وظایف در استفاده از توان و سرمایه بخش خصوصی عقب می مانند و سازمان ایستایی را رهبری خواهند کرد .

جنگل دست خورده ای که سالیان متمادی تحت بهره برداری عرفی و محلی بوده است مدیریت علمی و فنی می خواهد و اجرای طرح جنگلداری با همه کاستی ها تنها راه نجات و سوق دادنش به سمت توالی و تکامل است.

 این مسیر اگر چه طولانی است اما سنگین نیست، زیباست  و در عین حال برای چگونگی مدیریت جنگل عبرت آموز است. ما در همراهی با شما برای ارائه یک وضع موجود جهت رسیدن به حد مطلوب آماده ایم